Vogel gevangen, Vogel gevlogen
2001
In 'Vogel gevangen, vogel gevlogen' vertelt de dove acteur Ali Shafiee over zijn leven in en zijn vlucht uit Iran. Ali vertelt zijn verhaal in de Nederlandse Gebarentaal, die hij zich na de Iraanse Gebarentaal heeft eigengemaakt. De voorstelling is 3 maal gespeeld en is bekeken door 192 bezoekers.
Info
Vanuit het raam kijk je uit over uitgestrekte boomgaarden met kersenbomen, perenbomen en appelbomen. In de boomgaard de hokken van de dieren, schapen, geiten en kippen. Als de winter begint en de eerste sneeuw valt, beschermt de hond ons tegen de aanvallen van de wolven. Mijn moeder spint de wol en van de wol knoopt ze haar prachtige tapijten. We drinken geitenmelk. Mijn moeder karnt de melk tot boter, ze maakt yoghurt en kaas.
Ik zou wel naar buiten willen, om te spelen, te wandelen. Maar het kan niet. De mensen staren me aan, ze schelden me uit, ze plagen en pesten me. Ze denken dat ik achterlijk ben. Dus ik sluit me op. Ik kan niet communiceren, praten kan ik niet, gebaren kan ik niet. Ik voel me zo alleen.
Al onze bezittingen, de televisie, de koelkast, de tapijten, nemen we mee in een vrachtwagen. Met de vrachtwagen rijden we door de bergen naar de stad. Het is een verre reis van vele uren, maar uiteindelijk komen we in de hoofdstad aan. Aan de brede straten staan hoge huizen. Er is druk verkeer, het krioelt er van de mensen.
De avond valt. Ik ga slapen. Als de zon de volgende morgen opkomt, sta ik op. Mijn vader neemt me mee aan de hand. We gaan naar de dovenschool. Ik ga de school binnen en kijk verbaasd om me heen, naar al die kinderen, gebarende kinderen. Ik kijk naar mezelf en op dat moment word ik me bewust van wie ik ben, ik ben doof net als zij!
Ik ontwikkel me en word politiek bewust. Ik verzet me tegen de onderdrukking. Maar de politie zit me op de hielen ik moet me verstoppen, verbergen, van de ene plaats naar de andere. Ik kan hier niet blijven, ik kan hier niet leven. Ik omhels mijn vader, vol verdriet. Ik omhels mijn moeder, ik omhels mijn broers en mijn zussen. Ik omhels mijn vrienden. Ik neem afscheid van mijn familie en ik ga weg.
In de diepe duisternis trek ik door de bergen, over het smalle pad, tussen de mijnenvelden, naar Turkije.
Medewerkers
spel Ali Shafiee script en regie Mieke Julien beweging Lot Julien stemtolk Mieke Julien